Chloroza to żółknięcie zielonych liści z powodu braku chlorofilu. Wiele czynników, pojedynczo lub łącznie, przyczynia się do chlorozy. Najczęstszymi przyczynami wśród drzew i krzewów są niedobory składników odżywczych związane z zasadowością gleby (wysokie pH), suszą, złym odwadnianiem i zagęszczaniem gleby.  Gatunkami drzew podatnymi na chlorozę są: dąb szypułkowy, klon czerwony, biały dąb, brzoza czarna, tulipanowiec, cyprys, magnolia i sosna.

OBJAWY CHLOROZY

Rośliny z chlorozą mogą wykazywać objawy tylko na jednej lub dwóch gałęziach, ale może to też dotyczyć całej rośliny. Pierwszą oznaką chlorozy jest bladość liści, a później w sezonie ogólne żółknięcie. W łagodnych przypadkach tkanka liścia jest jasnozielona, ​​ale żyły liści pozostają zielone. W umiarkowanych przypadkach tkanka między żyłami liścia jest jasnożółta. W zaawansowanych przypadkach wzrost liści jest zahamowany, a tkanka liścia jest jasno biała do jasnożółtej. Krawędzie liści mogą brązowieć, liście mogą usychać i przedwcześnie spadać. W drzewach iglastych występuje całkowite zażółcenie igieł. Jeśli są ciężkie, igły stopniowo brązowieją i opadają, a gałęzie mogą obumrzeć.

PRZYCZYNY CHLOROZY

Dostępność składników pokarmowych dla roślin zależy od pH gleby. pH gleby jest wskaźnikiem kwasowości lub zasadowości gleby (w skali 1-14, 7,0 jest obojętna, poniżej 7,0 pH jest kwaśne, powyżej 7,0 pH jest zasadowe). Jeśli nie znasz pH gleby, rozważ wykonanie testu gleby.
Częstą przyczyną chlorozy jest niedobór żelaza lub manganu, które są obecne, ale niedostępne w glebach o wysokim pH (pH> 7,2). Żelazo i mangan są potrzebne roślinom do tworzenia chlorofilu i do zakończenia fotosyntezy. W przypadku większości roślin mikroelementy jak żelazo, mangan, miedź i cynk są najbardziej dostępne, gdy pH wynosi między 5,0 a 6,5; zakres pH gleby między 6,0 a 6,5 ​​uważa się za optymalny dla dostępności składników pokarmowych. Nadmiar potasu, magnezu i fosforu również przyczynia się do chlorozy. Gdy występują w nadmiarze, pierwiastki te powodują, że niektóre drzewa, zwłaszcza dęby i klony, przyjmują niewystarczającą ilość mikroelementów, żelaza i manganu. Jeśli podejrzewa się niedobór żelaza lub manganu, istnieją zarówno długoterminowe, jak i krótkoterminowe strategie leczenia, ale badanie gleby określi pH, a także dostępność składników odżywczych, które powodują chlorozę. Stresory, takie jak skrajne temperatury, susza, słaby drenaż (co ogranicza napowietrzanie gleby) lub ograniczony wzrost korzeni, dodatkowo ograniczają pobieranie składników pokarmowych przez rośliny wrażliwe na chlorozę.

Chloroza – zapobieganie

Nie należy sadzić drzew podatnych na chlorozę w glebach o wysokim pH lub w glebach o niskiej zawartości materii organicznej. Jeśli to możliwe, wymień gatunki wrażliwe. Kiedy liście roślin stają się jasne, zawsze określ pierwotną przyczynę za pomocą testu gleby. Następnie podejmij niezbędne kroki, aby zapobiec dalszym szkodom.

Chloroza – jak leczyć?

Najbardziej trwałe wyniki uzyskuje się poprzez poprawę struktury oraz właściwości chemicznych gleby. Najważniejsze czynności to:

• kompostowanie i ściółkowanie,
• spulchnianie gleby,
• podlewanie roślin w okresach suchych,
• kontrola pH gleby i regulacja w razie potrzeby
  stosując opryski siarczanem magnezowym (0,1%) na zmianę z siarczanem żelazowym (0,1%),
• unikanie nawozów zawierających azot i wapń,
• krzewy podsypujemy torfem wysokim z dodatkiem siarczanu glinu,
• unikanie sadzenia gatunków kwasolubnych na glebach alkalicznych.